Muzik ruhun gidasidir diyerek yazima baslasam cok mu siradan olur diye dusundum ama olmayacagina kanaat getirdim sonunda. Cunku muzik gercekten, ne kadar klise olsa da, ruhun gidasi oldugu kadar evrensel bir dil de ayni zamanda. Hele ki ritim duygusu gelismis bir millet olarak bizlerin kapi gicirtisinda dans etme ozelligini kimsenin inkar edecegini sanmiyorum. Bu ozelligimizden olsa gerek, son yillarda ozellikle genclerin perkusyon denen vurmali calgilara olan ilgisi son derece artmistir. Afrika’dan cikip da Kuba’ya uzanan bu muzik turu en durgun insani bile vucudunun bilimum yerlerini oynatmaya sevk ediyor. Daha fazla didaktik olmaya gerek olmadigini dusunerek, sizler icin bizzat arastirip yerinde inceledigim bir perkusyon atolyesinden bahsetmek istiyorum.
Galata’nin tarihi dokusuyla ve kokusuyla sentezlenmis kucuk bir avlunun sizi karsiladigi bu sirin atolyede 7’den 70’e bir cok ritim tutkunu ogrenciye rastlamak mumkun. Ama ozellikle universite ogrencilerinin yogun ilgisiyle karsilasildigini belirtmek de fayda var. Kocaman davullardan, tumbalara ve congalara kadar adini telaffuz etmek de zorlandigim bir cok enstrumanla karsilastim. Is stresini atmak, sosyallesmek, muzikle ic ice olmak gibi bircok nedeni var buraya kayit olan ogrencilerin. Atolyeye katilma nedenleri farkli olsa da tek bir amac altinda toplaniyorlar; ritmi hissetmek. Atolyede fotografladigim bazi karelerden perkusyonun insanlar uzerindeki etkisini gorebilirsiniz.
Eger siz de ritmi hissetmek, eglenmek ve muzikle ic ice olmak isterseniz http://www.engingurkey.com/ adresinden daha fazla bilgi edinebilirsiniz.
Bol ritimli gunler dileriz.
